Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Από -

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ



Ο ποιητής Νίκος Γκάτσος, καλεί την Περσεφόνη να μην ανεβεί ποτέ στην επιφάνεια της Γης, αλλά να παραμείνει στον Άδη. Ο λόγος είναι η περιβαλλοντική καταστροφή που συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες. 
Καταπληκτικοί στίχοι που δένουν με την υπέροχη μουσική του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκη.
Εκεί που φύτρωνε φλησκούνι και άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο τελεστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΖΩΟ

Από -
Το αγαπημένο μου ζωάκι είναι το χάμστερ.  Το χρώμα  του είναι άσπρο, είναι λίγο παχουλό, έχει μικρή ουρά, μικρά αυτιά, μικρά δοντάκια και είναι πολύ μικρό. Συχνά μπαίνει μέσα στον τροχό, τρέχει και κάνει γυμναστική. Όταν πάω να του πάρω το μπολάκι για να του το γεμίσω με φαγητό με δαγκώνει. Εμένα μου αρέσει επειδή είναι μικρό και παίζει μαζί μου. Γιάννης Εμένα μου αρέσουν τα σκυλάκια. Το σκυλάκι μου το λένε Μικάκι. Το τρίχωμά του είναι κοντό. Είναι κουταβάκι. Το χρώμα του είναι άσπρο. Τα μάτια του είναι καστανά. Η ουρά του είναι μικρή και τριχωτή. Του αρέσουν τα χάδια και συνηθίζει να πηδάει πάνω στον μπαμπά μου και σε μένα. Το παιχνίδι που του αρέσει είναι να του πετάω ένα ξυλαράκι  ή ένα κόκαλο και να το πιάνει. Η συμπεριφορά του είναι καλή και δεν δαγκώνει. Μου αρέσει να το χαϊδεύω και να το παίρνω στην αγκαλιά μου. Το σκυλάκι μου το αγαπάω πάρα πολύ. Δέσποινα Το αγαπημένο μου ζώο είναι το σκυλάκι και το λένε Ρίτα. Ζει στο χωράφι μας μαζί με άλλα δύο
Διαβάστε περισσότερα

ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Από -
«Κάποτε υπήρχε ένας δήμος που τον έλεγαν «Μίνυ Μάουζ». Κανένας πολίτης δεν ενδιαφερόταν για τίποτα. Δεν έκαναν τίποτα ούτε για το χωριό, ούτε για το σπίτι τους, ήταν τόσο ανοικοκύρευτοι. Δεν ενδιαφέρονταν ούτε για τους δικούς τους ανθρώπους, ούτε για τα παιδιά τους. Όλοι έλεγαν ότι αυτό το χωριό ήταν χωματερή. Όποιος πήγαινε εκεί για πρώτη φορά έλεγε ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολύ τεμπέληδες. Ξαφνικά μια μέρα ντροπιάστηκαν που ήρθαν πολλοί ξένοι και αποφάσισαν να συνεργαστούν όλοι μαζί κι έτσι έγινε το πιο καθαρό χωριό όλου του κόσμου. Τότε ερχόταν το απορριμματοφόρο κάθε μέρα και άδειαζε τους κάδους κι έτσι έγινε το πιο όμορφο χωριό. Ύστερα από αυτό κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να ζουν έτσι και άλλαξαν. Αποφάσισαν να ενδιαφέρονται. Δούλεψαν όλοι μαζί κι έφτιαξαν τόσο ωραία την πόλη τους, που την ονόμασαν Ομορφούπολη» Βάλσα, Σταμάτης, Ιωσήφ, Αναστασία Χ. «Κάποτε υπήρχε ένας δήμος που τον έλεγαν Βρωμόδημο. Κανένας πολίτης δεν ενδιαφερόταν για τίποτα. Δεν έκαναν τίποτα
Διαβάστε περισσότερα